13 kwietnia w Domu Polskim Jana Pawła II w Rzymie odbył się XXIX Zjazd Związku Polaków we Włoszech. Obrady poprzedziła wspólna modlitwa.

Wśród gości, którzy też zabierali głos, byli: ambasador Rzeczypospolitej Polskiej we Włoszech Anna Maria Anders, senator Rzeczypospolitej Polskiej Halina Bieda, ambasador Polski przy Stolicy Apostolskiej Adam Kwiatkowski, prezydent Europejskiej Unii Wspólnot Polonijnych Edward Trusewicz, wiceprzewodniczący Rady Polonii Świata Tadeusz Adam Pilat, dyrektor Instytutu Rozwoju Języka Polskiego im. św. Maksymiliana Marii Kolbego Urszula Starakiewicz-Krawczyk i in.

Prezydent Europejskiej Unii Wspólnot Polonijnych Edward Trusewicz w swoim przemówieniu dziękował członkom Związku za aktywność, przypomniał, że Urszula Stefańska-Andreini w roku 2022 po raz pierwszy została wybrana na stanowisko sekretarza EUWP. Na ręce prezes Stefańskiej-Andreini przekazał dyplom honorowy za szczególne zasługi na rzecz integracji społeczności polonijnej we Włoszech oraz rozwoju Polonii europejskiej.

W drugiej części otwartych obrad zostało przedstawione sprawozdanie z bogatej działalności organizacji, w dyskusji nakreślono plany na najbliższy rok. Poruszone zostały kwestie nurtujące środowisko polonijne na Półwyspie Apenińskim, niemało uwagi poświęcono zagadnieniom związanym z młodzieżą.

Delegaci na zjazd wybrali Urszulę Stefańską-Andreini na stanowisko prezesa Związku Polaków we Włoszech, wiceprezesami zostały Elżbieta Grzyb i Jolanta Traczyk.

Związek Polaków we Włoszech jest członkiem Europejskiej Unii Wspólnot Polonijnych.

Skontaktuj się 

Cookies

Prawa autorskie

Polityka prywatności

Drodzy Rodacy!

Sienkiewiczowski bohater Wawrzyn Toporek z noweli „Za chlebem”, który podjął ważną życiową decyzję o emigracji, unaocznił los wielu pokoleń Polaków.

Nasze położenie geograficzne i uwarunkowania polityczne, jak też wynikająca z tego sytuacja ekonomiczna sprawiały, że na przestrzeni wieków byliśmy niejako zmuszani do emigracji (dzisiaj zjawisko to można nazywać migracją).

Nasz naród wśród współbraci Europejczyków odróżniało wszak to, że doświadczył dwóch nurtów procesów emigracyjnych – tego „za chlebem”, kiedy ludzi do opuszczenia stron rodzinnych skłaniała bieda, i tej politycznej, popowstaniowej, kiedy po krwawych porażkach walk wyzwoleńczych przeciwko zaborcom rodacy opuszczali Polskę, Insurekcją Kościuszkowską poczynając, a wprowadzeniem stanu wojennego po zrywie „Solidarności” kończąc. Mimo wszystko starali się zachować na obczyźnie język, a gdy po stuleciach go już tracili, pozostawali nadal wierni wierze, tradycjom i kulturze.

Wielki wpływ na zachowanie tożsamości narodowej stale mieli wielcy Polacy, potrafiący przyczyniać się do rozkwitu krajów zamieszkania, rozsławiając zarazem imię Polski i Polaka (przykładem tu niech posłużą Pułaski i Kościuszko), jak też nasi wybitni twórcy, którzy pozostając na obczyźnie podtrzymywali ducha narodu, kultywowali język, kulturę, tradycje. Chopin, Mickiewicz, Norwid byli tymi, kto poruszał serca i sumienia rodaków na obcej ziemi, przypominał, że „Ojczyzna – to wielki zbiorowy obowiązek”.

Do umacniania uczuć patriotycznych znacznie przyczynili się ponadto znakomici pozytywiści, ukazując moc ducha i potrzebę jego utrzymania, świadomość własnych korzeni, zachowanie mowy ojczystej. Sienkiewiczowski Latarnik stanowi portret tych, kto na przekór losowi, oderwany od wszystkiego, co polskie, uparcie starał się zachować język przodków.

W zachowaniu tożsamości i świadomości bycia Polakiem pomagała nam chlubna historia, służąca kolejnym pokoleniom przykładem stawania w obronie ojczyzny bądź też jej racji stanu. To dzięki temu po przeszło wiekowej niewoli wolna, niepodległa Polska mogła się odrodzić na gruzach trzech mocarstw, a rodacy rozsiani po świecie przyczynili się do ugruntowania idei jej niepodległości w świecie.

Niestety, po pełnym entuzjazmu dwudziestoleciu międzywojennym budowania niepodległego kraju ponownie staliśmy się zakładnikami historii, płacąc ofiarą własnego życia za walkę o wolną Polskę na wszystkich frontach, wyzwalając obcą ziemię zdążać do Polski. By doznać tu goryczy zdrady, przez co po raz kolejny być skazanymi na emigrację, a w wolnym świecie tworzyć duchową Polskę, czego dowodem – drugi obieg w literaturze i sztuce.

Po drugiej wojnie światowej, kiedy Kresy Wschodnie RP pozostały poza jej granicami, zaistniało nowe zjawisko – Polaków, którzy nigdy nie opuszczając swojej Ojczyzny stali się obywatelami innych państw. A wbrew nieraz okrutnej rzeczywistości potrafili służyć przykładem wierności trwania przy ojczystym języku, kulturze, religii oraz tradycjach dowodząc, że żadne przesuwanie granic ani przemoc polityczna nie potrafi zniszczyć naszej świadomości, jak też ducha, ukształtowanego na chlubnej historii, przykładzie przodków. To przecież oni na terenach, „gdzie się spotyka z zachodem wschód”, w ciągu wieków warowali przy polskości. Co więcej: w nowej rzeczywistości geopolitycznej potrafili nie tylko wytrwać, ale też rozwijać i tworzyć współczesną polską kulturę na tych ziemiach, przyczyniać się do wzbogacania dorobku nowych krajów zamieszkania.

W wieku XX Polskę spotkało kolejne wyzwanie – ruch „Solidarności”, a co za tym idzie – nowa rzesza emigracji. To właśnie ona, podobnie jak przed stuleciem, po raz kolejny przyszła z pomocą Macierzy w walce o odzyskanie suwerenności, stając się filarem wspierającym procesy zmian ustrojowych w Polsce.

Emigranci – potomkowie tych, co opuścili kraj przed dziesiątkami lat, wierni ojczyźnie przodków, tradycjom umiłowania wolności i kultu Niepodległej, po raz kolejny dowiedli, że dla nich Ojczyzna – to wielki zbiorowy obowiązek; niech nawet ta, znana jedynie z mapy. Dzięki potężnej sile ducha emigracji po upływie pół wieku do wolnej Polski mogły powrócić regalia prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej na uchodźstwie. Honor i tradycja zostały więc uszanowane.

Czy nowe pokolenia polskich migrantów potrafią wzorem poprzedników uchronić polskość nie tylko w sercu, ale też w świadomości? Czy aby zdołają zachować język, przywiązanie do tradycji, do kultury? Pomimo rozlegających się czasem pesymistycznych prognoz warto wierzyć w optymistyczny bieg przyszłych dziejów i polskich losów. Zważywszy nasze głęboko zakorzenione tradycje i imponujący dorobek polskiej kultury, chce się wierzyć w skuteczność polityki wobec Polonii i Polaków za granicą.

Jak dowodzą minione stulecia, mieszkający poza granicami Polski rodacy, pomni chlubnych tradycji, mogą stanowić ważny element pomyślnego rozwoju Ojczyzny i Macierzy, kształtowania ich dobrego wizerunku i działań na rzecz polskiej racji stanu w państwach zamieszkania.

20 milionów rozsianych po świecie bratnich serc bije w jednym rytmie! Ten rytm po prostu należy… słyszeć.

Dlatego w tym miejscu, w Sejmie Rzeczypospolitej Polskiej, gorąca prośba o przyjęcie ustawy o Polonii i Polakach za granicą.

Dziękuję.

Skontaktuj się 

Cookies

Prawa autorskie

Polityka prywatności

W sobotę, 25 marca br. odbył się w Rzymie XXVIII Walny Zjazd Związku Polaków we Włoszech. Reprezentujący dużą część Polonii włoskiej Związek, zrzesza obecnie 22 organizacje polonijne działające na terenie całych Włoch i odznacza się dużą aktywnością i prężnością. Na Zjazd przybyli do Rzymu przedstawiciele środowisk polonijnych z różnych regionów Italii. Tradycyjnie miejscem spotkania był i w tym roku Dom Polski im. Jana Pawła II przy via Cassia.

Prezes Związku Urszula Stefańska-Andreini, witając i przedstawiając gości przybyłych na tegoroczny Zjazd, podkreśliła obecność honorowego Prezesa ZPwW, księdza Mariana Burniaka. Jego obecność była dla wszystkich radością i niespodzianką, gdyż w ubiegłym roku, po ponad 60 latach pracy duszpasterskiej na rzecz Polonii we Włoszech, powrócił na stałe do Polski. To właśnie on rozpoczął zebranie wspólną modlitwą za zmarłą w maju 2022 roku niezapomnianą Redaktorkę Biuletynu „Polonia Włoska” Ewę Prządkę, za poległych w wojnie na Ukrainie i za prześladowanych działaczy Związku Polaków na Białorusi.

Wystąpienia gości honorowych Zjazdu rozpoczął Sekretarz Stanu w Ministerstwie Spraw Zagranicznych, Piotr Wawrzyk, który in primis podziękował Polonii włoskiej za podtrzymywanie tradycji, przekazywanie kultury polskiej, za pamięć o historii narodu polskiego.

Następnie głos zabrała Anna Maria Anders, Ambasador RP w Rzymie. Podziękowała Związkowi za wykonywanie tak ważnej roli, jak przekazywanie pamięci o historii Polski młodym pokoleniom, głównie tej dotyczącej 2. Korpusu Polskiego. Odczytała również list od ministra Jana Dziedziczaka, Pełnomocnika Rządu ds. Polonii i Polaków za Granicą. Poseł Bożena Borys-Szopa odczytała list od wicemarszałek Sejmu Małgorzaty Gosiewskiej, w którym podziękowała ZPwW za aktywność i podtrzymywanie więzów z Polską. W imieniu Ambasadora RP przy Stolicy Apostolskiej Adama Kwiatkowskiego wystąpił chargé d’affaires, Marek Sorgowicki, który podkreślił tegoroczną 45. rocznicę pontyfikatu św. Jana Pawła II i zapowiedział beatyfikację rodziny Ulmów planowaną we wrześniu tego roku. Sławomir Kowalski, dyrektor Departamentu ds. Współpracy z Polonią i Polakami za Granicą, wyraził swoje uznanie dla działalności stowarzyszeń polonijnych we Włoszech.

Przewodniczący Sejmowej Komisji Łączności z Polakami za Granicą Robert Tyszkiewicz docenił działalność Polonii włoskiej i podziękował za pamięć o Andrzeju Poczobucie i Angelice Borys, prześladowanych działaczach Związku Polaków na Białorusi. Podkreślił wybitne zasługi zmarłej redaktor redakcji biuletynu „Polonia Włoska” Ewy Prządki i zaproponował wydanie zbiorcze wszystkich biuletynów jako wydania pomnikowego i wzorowego przykładu dorobku dziennikarskiego światowej prasy polonijnej. Poseł Joanna Fabisiak poświęciła swe wystąpienie Mikołajowi Kopernikowi z okazji jubileuszu jego urodzin i śmierci. Dwóch młodych licealistów ze Szkoły Polskiej w Ostii, przebranych za wybitnego astronoma, odczytało piękną polszczyzną dwa listy Kopernika, za co zostali nagrodzeni gromkimi brawami.

Szczegółowe sprawozdania z działalności konsulatów RP w Mediolanie i w Rzymie, z punktu widzenia ich współpracy z Polonią, złożyły kierowniczki tych urzędów, Anna Golec-Mastroianni i Agata Ibek-Wojtasik. Relację z działalności Instytutu Polskiego we Włoszech przedstawiła dyrektor Adrianna Siennicka. Wystąpiły również: Agnieszka Stefaniak-Hrycko, dyrektor Stacji Naukowej PAN w Rzymie, Danuta Stryjak – dyrektor Szkoły Polskiej w Rzymie.

Na ręce Prezes Związku Urszuli Stefańskiej-Andreini listy gratulacyjne od organizacji polonijnych nadesłali: przewodniczący Rady Polonii Świata Jarosław Narkiewicz i wiceprzewodniczący Tadeusz Adam Pilat, prezydent Europejskiej Unii Wspólnot Polonijnych – Edward Trusewicz oraz prezes honorowy Forum Polonii w Austrii Teresa Opalińska-Kopeć.

Jak zawsze, kulminacyjnym punktem Zjazdu było roczne sprawozdanie z działalności Związku Polaków we Włoszech, które odczytała Prezes Urszula Stwfańska-Andreini. Na zakończeni ogólnej części Zjazdu minister Piotr Wawrzyk, drobnymi upominkami obdarzył dwóch występujących uczniów, a pozostałe wyróżnienia i dary złożone zostały na ręce Prezes Zwiazku i ks. Mariana Burniaka.

Wszyscy zaproszeni goście, a wśród nich również posłowie Tadeusz Aziewicz, Przemysław Drabek, Jarosław Rzepka, Leszek Jasiński, przedstawiciele duszpasterstwa polskiego w Rzymie, liczni prezesi stowarzyszeń polonijnych w Italii, jak i sami członkowie, upamiętnili to spotkanie zbiorowym zdjęciem pod statuą św. Jana Pawła II na dziedzińcu Domu Polskiego.

Po obiedzie odbyły się kilkugodzinne obrady ZPwW, zarezerwowane dla delegatów organizacji członkowskich, w celu zatwierdzenia sprawozdania z działalności i bilansu Związku oraz podjęcia innych istotnych corocznych decyzji.

Tradycyjnie wieczorem, Zjazd zakończył się spotkaniem i kolacją w gmachu Ambasady RP w Rzymie.

Redakcja tekstu: EUWP na podstawie:
Artykułu Anny Traczewskiej, Foto: Copertina

Skontaktuj się 

Cookies

Prawa autorskie

Polityka prywatności

W niedzielę 19 marca Walne Zgromadzenie członków Polskiej Rady Związku Krajowego w Berlinie wybrało na następne trzy lata Zarząd Polskiej Rady piątej kadencji.

Na przewodniczącego zebrani wybrali ponownie Ferdynada Domaradzkiego oraz pozostałych członków zarządu: Małgorzatę Tuszyńską – I zastępcę, Izabellę Modrzejewską – Sekretarza, Marka Radocha – Skarbnika. Do grona zarządu dołączył Jacek Herman, jako nowy II wiceprzewodniczący Rady. W skład Komisji Rewizyjnej weszli Georg von Borzestowski, Beata Bachanowicz i Jan Tybulski.

W swoim sprawozdaniu z działalności ustępującego Zarządu przewodniczący powiedział m.in.: „Ostatnia kadencja pracy zarządu Polskiej Rady Związku Krajowego w Berlinie upłynęła w czasie pandemii.(…) Praca Zarządu Polskiej Rady w tych trudnych dla wszystkich latach skoncentrowana była z jednej strony na utrzymaniu wydarzeń kulturalnych, które na stałe weszły do kalendarza polonijnego w Berlinie, z drugiej na inicjowaniu i wspieraniu nowych aktywności. Jako Zarząd Polskiej Rady bardzo aktywnie wypełnialiśmy swoją misję, by służyć Polonii berlińskiej w kreowaniu pozytywnego wizerunku Polaka w Niemczech i tworzeniu dobrego oblicza naszego Kraju w Berlinie. Jesteśmy przekonani, że udało nam się zachęcić wiele rodzin o polskich korzeniach do aktywnego pielęgnowania polskiej tożsamości. Możemy powiedzieć, że nasze zadania statutowe i zadania, które polski MSZ opisał w Programie Współpracy z Polonią i Polakami mieszkającymi za granicą, wypełniamy bardzo dobrze.

Wszyscy wiemy, że cała działalność polonijna oraz zadania, które nas czekają, nie mogą być zrealizowane bez społecznego zaangażowania, które jest podstawą działania wszystkich organizacji polonijnych. Doceniamy bardzo pracę wszystkich członków w ich rodzimych organizacjach i chcemy w tym miejscu wyrazić wszystkim nasze uznanie za aktywną pracę na rzecz środowiska polonijnego w stolicy Niemiec.”

Polska Rada Związek Krajowy w Berlinie T.z. to organizacja dachowa skupiającą 11 największych i najstarszych organizacji polonijnych w Berlinie. Są to organizacje pielęgnujące polską kulturę i tradycje, ale także prowadzące naukę języka polskiego, działalność turystyczną, gospodarczą i sportową. Do najbardziej znanych imprez polonijnych organizowanych przez Radę w Berlinie należą obchody Święta Dnia Polonii w formie majowego festynu: „Polonia-Tag/ Dzień Polonii” przed ratuszem Reinickendorf, ale także jesienny festyn „ Zabawa bez Granic” skierowanego do młodych polskich rodzin.

M. Tuszyńska

Skontaktuj się 

Cookies

Prawa autorskie

Polityka prywatności

Zjednoczenie Polskie w Wielkiej Brytanii ma nową prezes, została nią Alicja Donimirska, dotychczasowa prezes Fundacji Polska YMCA w Wielkiej Brytanii. 21 lutego br., na platformie Zoom, odbyło się Walne Zebranie Zjednoczenia Polskiego w Wielkiej Brytanii, w którym wzięła udział większość organizacji członkowskich. Do grona powierników dołączyli wolą delegatów: założycielka Polish Klan Association, Malwina Kukaj oraz wiceprezes Poland Street, Mariola Świetlicka. Delegaci jednogłośnie przyjęli kandydaturę Alicji Donimirskiej na stanowisko prezesa Zjednoczenia.

24 lutego odbyło się pierwsze zebranie Powierników w nowym składzie. Wiceprezesem został dotychczasowy prezes Włodek Mier-Jędrzejowicz, a sekretarzem Tomek Machura. Obydwaj byli prezesi Zjednoczenia Tadeusz Stenzel oraz Włodek Mier-Jędrzejowicz zadeklarowali wsparcie działań nowej prezes.

Głównym tematem zebrania były plany Zjednoczenia Polskiego, zarówno na najbliższy rok, jak i dalszą przyszłość. Głównymi wyzwaniami stojącymi przed nowym zarządem są ograniczone fundusze oraz zmiany zachodzące w brytyjskiej Polonii i wśród organizacji członkowskich.

Portal British Poles zwrócił się do Alicji Donimirskiej z gratulacjami i pytaniem o dalsze plany. „Jestem pełna energii i entuzjazmu. Wspólnie z powiernikami chcemy wzmocnić reprezentację Polaków i sprawić, by nasz głos, jako jednej z największych grup etnicznych w Wielkiej Brytanii, był bardziej słyszalny”.

Powiernicy na pierwszym spotkaniu przyjęli również oświadczenie solidarności z Ukrainą w rocznicę rozpoczęcia pełnoskalowej rosyjskiej inwazji na ten kraj, wyrażając wsparcie dla Ukrainy i Narodu Ukraińskiego. Nowa prezes Zjednoczenia Polskiego w Wielkiej Brytanii, Alicja Donimirska i Artur Bildziuk wzięli udział w Marszu Solidarności z Ukrainą reprezentując Zjednoczenie w rocznicowych obchodach inwazji rosyjskiej na Ukrainę. W wywiadzie dla prasy powiedzieli: „Wyraziliśmy uznanie dla bohaterskiej walki Narodu Ukraińskiego przeciw agresorowi. Wspieramy Ukrainę w walce o wolność i niepodległość. Mamy nadzieję, że wojna się wkrótce zakończy, a Ukraina wyzwoli wszystkie okupowane terytoria!”

Prezydent Europejskiej Unii Wspólnot Polonijnych Edward Trusewicz i Przewodniczący Rady Polonii Świata Jarosław Narkiewicz skierowali okolicznościowe listy gratulacyjne do nowo wybranej Prezes Alicji Donimirskiej.

ALICJA DONIMIRSKA

Alicja Donimirska przyjechała do Wielkiej Brytanii w 2007 i od tego czasu bierze bardzo aktywny udział w życiu Polonii brytyjskiej. Jest związana z organizacją Polska YMCA w Wielkiej Brytanii. Najpierw jako wolontariusz w Zespole Mazury i w Polskiej YMCA, następnie jako Dyrektor Programowy, a od 2018 roku jest prezesem Fundacji Polska YMCA. Organizacja zrzesza młodzież polską na Wyspach poprzez organizowane od ponad siedemdziesięciu lat obozy sportowe. Wraz z posiadającym stu dwudziestu członków Zespołem „Mazury” działa na Wyspach Brytyjskich, dbając o wychowanie młodzieży w polskim duchu i propagowanie kultury polskiej wśród Brytyjczyków. Fundacja Polska YMCA organizuje wydarzenia polonijne w swojej siedzibie oraz przy współpracy z innymi organizacjami polskimi w Anglii. Alicja Donimirska jest też współzałożycielką i prezes De Reszke AssociaPon, stowarzyszenia mającego na celu pielęgnowanie pamięci o Polskich śpiewakach operowych w Wielkiej Brytanii, Janie i Edwardzie Reszke.

ZJEDNOCZENIE POLSKIE W WIELKIEJ BRYTANII ZPWB

Zjednoczenie Polskie w Wielkiej Brytanii ZPWB (ang. FederaPon of Poles in Great Britain) jest największą federacyjną organizacji polonijnych w Wielkiej Brytanii i jedną z największych na świecie. Ma siedzibę w Londynie (240 King Street, London W6 0RF) w budynku Polskiego Ośrodka Społeczno-Kulturalnego.

Zjednoczenie jest członkiem Europejskiej Unii Wspólnot Polonijnych i Rady Polonii Świata. Od 1990 roku Kolejni Prezesi Zjednoczenia wchodzili w skład organów wykonawczych tych organizacji, byli nimi: śp. Zygmunt Szkopiak, śp. Helena Miziniak, Jan Mokrzycki, Tadeusz Stenzel i Włodzimierz Mier-Jedzrejowicz.

ZPWB zostało założone w 1946, gdy rząd brytyjski, a następnie kolejne kraje, przestały uznawać Rząd Rzeczypospolitej Polskiej na Uchodźstwie na rzecz rządu komunistycznego w Polsce. Zjednoczenie aż do 1990 reprezentowało polską emigrację w Londynie wobec władz Wielkiej Brytanii.

Po przekazaniu insygniów prezydenckich przez Prezydenta RP Ryszarda Kaczorowskiego Prezydentowi RP Lechowi Wałęsie, pewne obowiązki rządu polskiego przekazane zostały Zjednoczeniu Polskiemu, które zostało uznane przez rządy polski i brytyjski, jak również inne polonijne organizacje na świecie, za organizację reprezentującą polską grupę etniczną zamieszkałą w Wielkiej Brytanii. Dotychczas jest to jedyna organizacja polonijna w Wielkiej Brytanii, która jest uznawana przez rząd brytyjski. Dlatego też Zjednoczenie oprócz promowania i obrony interesów mniejszości polskiej w Wielkiej Brytanii broni również interesów Polski i Polaków przed rządem Wielkiej Brytanii. Zjednoczenie Polskie jest federacyjną organizacją społeczną (charity C.I.O) pracującą na zasadzie wolontariatu.

W skład Zjednoczenia wchodzi kilkadziesiąt organizacji i stowarzyszeń polonijnych na terenie Wysp Brytyjskich. Władze Zjednoczenia są wybierane demokratycznie co 2 lata na Walnym Zjeździe wszystkich organizacji członkowskich i członków indywidualnych.

Przy wzrastającej liczbie Polaków, Zjednoczenie odgrywa coraz większą rolę w Wielkiej Brytanii jako reprezentant polskiej mniejszość etnicznej. Aktywność w Związkach Zawodowych, zapisywanie się na listy wyborcze, aktywność w brytyjskich parPach politycznych nie tylko pomagają w codziennych sprawach polskiej mniejszości, lecz również w jej integracji w społeczeństwie brytyjskim.

Redakcja tekstu EUWP na podstawie tekstu i zdjęć:
Portal Britsh Poles – red. Maria Byczynski i Polska YMCA
Korespondencja Polonijna Agencja Informacyjna (PAI)

Skontaktuj się 

Cookies

Prawa autorskie

Polityka prywatności